Wbrew pozorom lotopałanki tak samo jak inne zwierzęta mogą chorować. Niektóre z nich można łatwo rozpoznać, inne dopiero w późnym stadium. W tej części wymienię i opiszę te najbardziej podstawowe choroby, które występują najczęściej. Przy jakiejkolwiek zmianie zachowania, tj. tkliwość, niechęć do zabawy, nagła agresja, ospałość, niechęć do jedzenia itp., jest znakiem, że coś się dzieje z naszym zwierzakiem i należy jak najszybciej udać się do weterynarza od egzotyków! Postęp chorobowy u lotopałanek przebiega bardzo szybko i tak naprawdę liczą się nie raz godziny.
1. Pasożyty
Choć niepozorne, to bardzo niebezpieczne małe organizmy, które żerują na lotopałankach. Wbrew przekonaniu nie są one rzadkością. Dlatego wielu dobrych hodowców zaleca kontrolne badania kału co pół roku, aby można było szybko wychwycić zakażenie pasożytnicze.
Wewnętrzne choroby pasożytnicze:
- Kokcydia
- Giardia
- Kryptosporydioza
- Toxoplasmosa
Zewnętrzne pasożyty:
- Ptaszyniec
- Roztocza
- (b. rzadko) Pchły
2. Zaburzenia równowagi, gospodarki witaminowej i mineralnej:
Hipokalcemia jest nienormalnie niskim poziomem wapnia we krwi i wynika głównie z braku równowagi wapnia, fosforu i witaminy D w diecie. Brak wystarczającej ilości białka w diecie powoduje hipoproteinemię i niedokrwistość (zbyt mało czerwonych krwinek). Wszystkie te stany mogą być spowodowane długotrwałym niedożywieniem i mogą prowadzić do problemów z wątrobą i nerkami. Niedożywione lotopałanki są słabe, wolno reagują i zwykle są chude i odwodnione. Lotopałanki mogą również mieć siniaki, nieprawidłowy obrzęk i blade błony śluzowe. Osłabione zwierzęta mogą rozwinąć dodatkowe infekcje. Leczenie wymaga skorygowania podstawowych problemów dietetycznych i zapewnienia ogólnej opieki wspomagającej.
Metaboliczna choroba kości, znana również jako osteodystrofia żywieniowa (MBD), jest zmiękczeniem kości z powodu braku równowagi minerałów wapnia i fosforu w diecie. Pierwszą oznaką jest często osłabienie tylnych nóg, postępujące do paraliżu. Może się wydawać, że dzieje się to bardzo szybko. Zapalenie płuc, problemy z sercem, drgawki i złamania kości mogą również wystąpić w wyniku tego stanu. Zdjęcia rentgenowskie ujawniają utratę wapnia z kości kręgosłupa, miednicy i kości nóg. Choroba ta, jeśli jest szybko zdiagnozowana, może być odwracalna przy odpowiedniej diecie i opiece. Leczenie obejmuje odpoczynek w klatce, podawanie suplementów wapnia i witaminy D3 (które lekarz weterynarii może podać przez wstrzyknięcie) oraz korektę diety.
Aby zapobiec zaburzeniom równowagi witaminowej i mineralnej, owady w diecie mogą być posypane wapniem w proszku przed podaniem lotopałankom. Powszechną praktyką jest stosowanie sproszkowanych suplementów witaminowych / mineralnych. W tym wypadku bardzo dobrze sprawdza się żywa Hermetia (stosunek Ca: P wynosi 3:1).
3. Choroby zębów i przyzębia, oraz ropnie
W przeciwieństwie do zębów gryzoni, zęby lotopałanek nie rosną w sposób ciągły ani nie wymagają przycinania.
Lotopałanki spożywające duże ilości miękkich, słodkich pokarmów są podatne na gromadzenie się kamienia nazębnego i choroby przyzębia. Kamień nazębny można usunąć w znieczuleniu. Zaawansowana choroba przyzębia lub urazowe złamanie zęba może prowadzić do próchnicy zębów i odsłoniętych korzeni, a w ciężkich przypadkach do ropnia korzenia zęba, zapalenia kości i szpiku żuchwy lub szczęki oraz sporadycznego przedłużenia ropnia do przestrzeni pozagałkowej. Radiogramy, tomografia komputerowa i endoskopowe badanie jamy ustnej są pomocne w określeniu zakresu choroby.
Złamane i zepsute zęby muszą zostać usunięte, a ropnie korzeni zębów muszą zostać oczyszczone. Miejscowe bloki lidokainy mogą pomóc w chirurgicznym usunięciu zainfekowanych zębów. Podczas usuwania dotkniętych zębów zakażeniem, zębów, należy zachować ostrożność, aby nie spowodować złamania spojenia żuchwy. Dotknięte chorobą zwierzęta powinny być leczone antybiotykami, lekami przeciwbólowymi, NLPZ i antyseptycznym płynem do płukania jamy ustnej (przeznaczonym dla kotów i psów lub owocowym dla dzieci). Modyfikacja diety w celu zapewnienia bardziej miękkich, łatwiejszych do żucia pokarmów może być konieczna po operacji. Dotknięte zwierzęta, które nie jedzą po operacji, muszą być karmione strzykawką, dopóki nie zjedzą samodzielnie.
4. Biegunka
Potencjalne przyczyny biegunki u lotopałanek obejmują:
zakażenie bakteryjne przez Escherichia coli, Clostridium sp i inne
Pasożyty przewodu pokarmowego
niedożywienie
stres
choroby metaboliczne, takie jak zaburzenia wątroby lub nerek
Lotopałanki z biegunką powinny mieć wykonane badanie kału pod kątem pasożytów, kultury bakterii kałowych i beztlenowych, badania krwi (Morfologia, OB i rozmaz) i ewentualnie RTG. Lotopałanki z biegunką powinny otrzymywać opiekę wspomagającą za pomocą płynów (w tym podawanie elektrolitów, np. Orsalit), dodatkowego karmienia i terapii lekowej, zgodnie z objawami.
Dodatkowo zdarza się wypadanie odbytnicy z kloaki, które może wystąpić podczas nieleczenia biegunki, w momencie wysiłku; jest częstsze u niedożywionych zwierząt. Wypadniętą tkankę należy oczyścić, sprawdzić pod kątem obszarów martwiczych (które należy usunąć) i zaszyć w znieczuleniu.
0 comments:
Prześlij komentarz